- مفاهیم
مفاهیم کلیدی موضوع عبارتند از: ثالث، جلب ثالث و داوری که بررسی مختصری راجب این مفاهیم در این قسمت پرداخته شده است.
- ثالث
ثالث به معنای سوم (عدد ترتیبی) شخص سوم (جز گوینده و شنونده)، آنکه نه مدعی و نه مدعی علیه است و دعوانی ما به الادعا کند.[1] از دیدگاه حقوقی، شخصی که طرف قرارداد یا عقد نباشد و قائممقام یا جانشین هیچ یک از دو طرف عقد یا معامله نیست، «ثالث» نامیده میشود.[2] چنانکه ماده231 قانون مدنی میگوید: «معاملات و عقود فقط درباره طرفین متعاملین و قائممقام آنها مؤثر است مگر در مورد ماده 196». همچنین ماده 447 ق-م میگوید: «هرگاه شرط خیار برای شخصی غیر از متعاملین شده باشد منتقل به ورثه نخواهد شد» و ماده 448 ق-م نیز اضافه میکند «سقوط تمام یا بعضی از خیارات را میتوان در ضمن عقد شرط نمود» گاهی نیز قانونگذار شخصی را که طرف قرارداد نیست ولی جانشین قانونی یکی از دو طرف قرارداد است، «ثالث» میشمارد. چنانکه ماده 399 ق.م میگوید: «در عقد بیع ممکن است شرط شود که در مدت معین برای بایع یا مشتری یا هر دو یا شخص خارجی اختیار فسخ معامله باشد». افزون بر اینها در دعواهای حقوقی در دادگاهها نیز در مورد شخصی که خارج از دعوا باشد و به دادگاه جلب شود یا در آن دخالت کند، واژه «ثالث» به کار گرفته میشود. وکیل و نماینده قانونی نسبت به موکل و همچنین ایادی بعدی در قرارداد بیع نسبت به طرفین ثالث نخواهند بود. پس می توان گفت در این رابطه هر شخصی غیر از متعاقدین و قائم مقام قانونی آنها میتواند ثالث تلقی میشود.
- جلب ثالث
جلب، در لغت به معنی طلب، کشش، جذب کردن و در اصطلاح حقوقی، کسی را از راه پلههای
[1] معین،محمد؛ فرهنگ فارسی معین یک جلدی، چاپ دوم، تهران، انتشارات گلی، 1388، ذیل واژه ثالث.
[2] محمود صالحی، جانعلی، مفهوم ثالث و نقش بیمه در تحول حقوق ایران، مجله صنعت بیمه ، زمستان 1379 ، شماره 60، ص 9.
نقد و بررسیها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.